Vrijdag 1 april: Rit 5: Worcester – Oak Valley: 143 km, 2350 hm

Vandaag hebben we dus de langste rit afgewerkt:143 km!Uiteraard moesten hier vlakke stukken, lange grintpaden tussen de wijngaarden ingelast worden,om de mensen toe te laten binnen aanvaardbare tijdslimieten binnen te komen.

Vanmorgen om 7h werden we gelost in Worcester.Groepen werden knap ingedeeld op basis van vorige uitslagen,inclusief de uitslag van gisteren.Groepen A en B zijn grossomodo profs,en starten vooraan.Groepen C en D zijn “competitive”,groepen E,F,G worden social competitive genoemd.Vanmorgen zijn we opgeklommen naar groep C.Onmiddellijk zijn de billen een stuk dikker…en bruiner.

Koen voelde zich onmiddellijk in zijn sas,resulterend in de “koersstrategie”:Op langere vlakke stukken ons wagentje aanhangen bij een stevige groep,om zo snel mogelijk bij de grote klimpartijen uit te komen….tijdwinst!Voor mij maar 1 boodschap:zijn wiel pakken,uitkijken in een nerveuse groep..en pompen.

Tot KM.paal 20 liep alles op schema.Dan maak ik een kleine stuurfout op de stofferige,brede grint wegen,onmiddellijk afgestraft met een uitschuiver,valpartij.Mijn hele linkerflank lag bezaaid met schaafwonden,gegarneerd met rode zand en kiezel.De pijn wordt wat gedempt door de adrenaline en endorfine.Koen zet mijn stuur recht,dan vlammen,de groep bijhalen…nog 123 km. te gaan.

Het wondere landschap van de “Western Cape”verandert stilaan.Enkele krachtige klimmen worden enkel door de sterksten getrotseerd,zonder voet aan de grond te zetten.Ook de losse rotsblokken,met zand maken grip van de banden moeilijk.Dan komen we terecht in de open,glooiende vlakte: De Karoo( Suzy bekend).

Dr Evil tovert nog een aap uit de mouw:strakke wind.Groepen worden gevormd,we hadden de onze inmiddels bijgehaald.Een stevige Zuid-Afrikaan voert een stevig tempo aan.Koen stelt:zet U midden in de groep,we gaan zijn teljoor uiteten.

Zoals voorspeld,komt op Km 100 de klim van de dag :De Cape Epic klassieker :de Groenlandberg.De totale hoogte valt mee: 850 meter.Doch verschrikkelijke rotsblokken,een onherbergzame streek,en het venijn in de staart…en dat na 100 km.Voor mij was dit kruipen.

Op de top zetten de Epic Boys dan toch een plaatje:dangerous descent….dat er nog bij.Koen stuurde me voor zich op.Ik moest mijn afdalingsweg zoeken tussen de blokken: Spécialité a la maison”.Na 2 van de 5 Km afdalen,maakte ik mijn 2e stuurfoutje van de dag:even aan de voorrem getrokken tijdens het schokken…overkop . Gelukkig bleven rijder en fiets nu ongedeerd.

Eens onder,enkele mooie “single tracks”,maar onze goesting was ver over.Aankomen in Oak Valley was de leuze.Toch was onze tijd meer dan behoorlijk,rond de 152 e plaats,iets over de 7 uur rijtijd. We zijn ook via de voordeur de top 200 binnen gewandeld !

Ondertussen de wonden wat uitgewassen onder de douche,ontsmet.Wat gaat de nacht geven? Morgen volgt nog een gevreesde ,zware rit binnen Oak Valley:125 km. met 2700 hoogtemeters!! Doch de laatste voor de finale zondag,die eerder een uitgeleide belooft te worden(zal ik maar geloven).

Nog een interessante “fait divers” voor Ghislain.Koen moest eergisterenavond een”Devil Thorn” (cfr vorig artikel) uit zijn Tubelessband trekken. onmiddelijk spoot de “siliconemelk” in het rond,doch het gaatje dichtte zichzelf.Koen moest nadien gewoon effe bijpompen…de wonderen van de techniek.

Vele groeten aan alle sympatisanten,we vullen onze mentale tank met zoveel toffe reactie’s.